Ja ja, mijn eerste blog vanuit Nieuw-Zeeland.
Ik zal maar gewoon bij het begin van deze week beginnen.

Maandag 14 Augustus
Ik had nog een aantal kleine dingen nodig en ben dus samen met mama naar ede gegaan om de laatste dingen te kopen. Ik moest nog een internationaal rijbewijs halen, reisstekkers en een paar nieuwe schoenen. Daarna hebben we samen nog geluncht en gingen we weer naar huis.
De afgelopen dagen voel ik qua emoties helemaal niks. Het voelt niet speciaal en ik ga gewoon even weg.

Dinsdag 15 Augustus
Vandaag ben ik met Aimee gaan lunchen in Barneveld. We hebben gelachen en veel gekletst. De bediening was ons een beetje vergeten nadat we ons broodje op hadden, dus hebben we ons laatste drankje maar ergens anders gehaald. Ik kreeg nog een super lief cadeautje en daarna was het toch echt weer tijd om richting huis te gaan. Het afscheid nemen ging wat stroef. Uiteindelijk zeiden we wat tegen elkaar, gaven elkaar een knuffel en ik fietste naar huis. Emotieloos, want alles voelde nog steeds als normaal, maar toch was dit de laatste keer dat ik haar in real-life zou zien.
In de avond kwamen we als familie bij elkaar en buurvrouw Anneke kwam ook even langs. Ook deze avond voelde voor mij heel gewoon. Maar ook op deze avond moest ik afscheid nemen van Marcel, Tonnie en buurvrouw Anneke. Ik zou ze niet meer in real-life gaan zien tot ik terug was. Ik gaf ze allemaal een dikke knuffel en ben uiteindelijk naar bed gegaan. Vreemd genoeg nog steeds geen emoties.

Woensdag 16 Augustus ‘Dag van vertrek’
Vandaag is de dag van vertrek. Ik heb verrassend goed geslapen en ga nog even lekker douchen. Ik ben met mama nog even het dorp in geweest voor een leesboek en eenmaal thuis heb ik de laatste dingen in de koffer gedaan. Ik was klaar voor vertrek. ’s Middags kwamen Opa en Oma van Dam nog even koffie drinken en ook toen zij weer weg gingen was er nog steeds geen emotie. Alles voelde nog steeds heel normaal. Toen was het wachten begonnen. We zouden pas om kwart voor 5 gaan. Toen Belinda om 4 uur kwam hebben we wat gekletst en toen was het eindelijk tijd om te gaan. Mijn vader heeft de koffers in de auto gelegd en ik zou bijna vergeten om Blacky nog even gedag te zeggen. Gelukkig drentelde ze zo om mij heen dat ik haar niet kon vergeten. Ik gaf haar nog een dikke knuffel, een kus en een lekker koekje. (Volgens mij snapt zij heel goed dat ik weg zou gaan). Eenmaal in de auto heb ik nog even gezwaaid naar de buren en toen gingen we richting mijn zus en daarna naar Schiphol. Nog steeds voelde het normaal. Eenmaal op Schiphol stond daar mijn andere zus op mij te wachten en toen gingen we met zijn alle naar de incheckbalie. Dan was ik tenminste van mijn zware koffer af.
Daarna zijn we met zijn alle wat gaan eten en drinken in het panoramarestaurant. Ik kreeg nog allemaal leuke cadeaus van iedereen en rond kwart voor 8 was het dan toch echt tijd om naar de security te gaan. Eenmaal daar moest het afscheid echt komen. Pas toen ik mama en papa knuffelde kwamen alle emoties los.. de tranen vloeide.. Gelukkig was ik niet de enigste.. Nadat ik iedereen had gehad, liep ik naar de security en daar kon ik ze allemaal voor het laatst in real-life zien. Een hand kusje was het laatste afscheidsdingetje.
Gelukkig ging het bij de security lekker vlot en ik kon zo door naar mijn gate. Nog even wachten en ik mocht het vliegtuig in. Gelukkig zat er niemand naast mij in het vliegtuig dus ik had lekker alle ruimte.

Donderdag 17 Augustus
Aangekomen in Dubai, ben ik meteen weer doorgelopen naar de security en ook daar ging het lekker vlot. Ik moest nog even wachten tot de gate open ging, dus heb ik nog een flesje water gekocht. Eenmaal terug bij de gate kon ik zo doorlopen. Tot mijn verbazing stond er beneden nog een security en kon ik mijn ‘net gekochte flesje water’ weer inleveren. Eenmaal in het vliegtuig zat ik lekker naast het raam, maar wel met twee mensen naast mij. Dus als ik naar de wc moest, moest iedereen aan de kant. Tijdens de vlucht heb ik geprobeerd te slapen.. en volgens mij is dat redelijk gelukt, want tijdens het kijken van 2 films heb ik steeds maar het begin gezien. De vlucht duurde wel ontzettend lang en ik kon dan ook niet wachten tot we in Sydney zouden zijn.

Vrijdag 18 augustus
Aangekomen in Sydney ben ik weer meteen doorgelopen naar de security. Het ging weer lekker vlot en ik heb daarna eerst bij de Mac een cola gehaald. Het mocht dan wel 5 uur in de morgen zijn, ik had er zin in! Bij de gate moest ik nog even wachten en toen ben ik maar even wat gaan lezen. Eenmaal in het vliegtuig zat er dit keer ook niemand naast mij, dus ik had weer alle ruimte. Eenmaal in Auckland aangekomen ben ik doorgelopen naar de paspoortcontrole en naar de bagagebanden. Mijn bagage was al op mij aan het wachten, dus ik moest een rondje wachten.. anders moest ik er achter aan rennen.. Toen ik mijn koffer eindelijk van de band had gekregen liep ik door naar de douane. Eenmaal daar kwamen er twijfels over mijn bagage, mocht alles wel het land in. Ik had namelijk kleine houten klompjes als souvenirs meegenomen, maar er was gelukkig niks aan de hand en ik kon zo verder richting de uitgang. Toen kwam er nog een drugshond aan mij ruiken, maar ook daar was niks aan de hand.
Toen ik naar buiten liep, zag ik mijn host mom en haar dochter al zitten. We gaven elkaar een knuffel en vanaf dat moment, ging het avontuur (in het Engels) beginnen.
Op de weg naar huis keek ik mijn ogen uit, het uitzicht was zo mooi en er waren palmbomen in overvloed.. Jeeh! Eenmaal in het huis heb ik even rondgekeken en het voelde meteen goed. Toen mijn host mom haar zoon op ging halen, heb ik mijn spullen uitgepakt en heb ik even lekker gerelaxt. ’s Avonds ben ik vroeg naar bed gegaan, want ik kon mijn ogen niet meer open houden.

Zaterdag 19 Augustus
Vandaag is mijn host kid jarig en komt de hele familie even langs. Als ontbijt kreeg ik kleine pannenkoeken met aardbeien en bacon.. Yummy in my tummy! Rond 10 uur kwam de eerste visite en het voelde meteen vertrouwd. Ze waren allemaal heel aardig en ik heb mij prima vermaakt. Ik ben nog een stukje wezen wandelen met de moeder van mijn host mom en ze deed mij aan iemand van thuis denken. Zo lief en behulpzaam. ’s Middags heb ik met mijn host family een stuk gewandeld naar het café, helaas was deze net gesloten, dus liepen we maar verder richting de toekomstige school van de kinderen. Daarna zijn we weer terug naar huis gelopen.
’s Avonds heb ik voor het eerst fish and chips gegeten en een hotdog op een stokje. Het smaakte heel goed. Rond half 8 was ik zo moe, dat ik maar naar bed ben gegaan.

Vandaag (Zondag) gaan we waarschijnlijk naar de dierentuin en vanavond gaan we uit eten met de broer van mijn host dad. Ik heb er zin in! Owh jah en tijdens het schrijven van deze blog kwamen alle emoties wel los.. Ik zit mij toch een potje te huilen hier.. Gelukkig is het een super lief gezin!

Heel veel liefde vanuit Nieuw-Zeeland!