Kiwi Experience Dag 3

Vandaag begon de dag minder prettig dan verwacht, het stond namelijk keihard te regenen en het zou voorlopig niet stoppen. Dit zou betekenen dat we deze ochtend in Paihia niet veel konden doen. Daarnaast moesten we wachten op de bus die pas om 2 uur zou vertrekken. Gelukkig was er internet, dus heb ik mijn blog bijgewerkt en even alles weer gecheckt. Rond 1 uur heb ik nog even een broodje en een smoothie gehaald bij het café om de hoek, erg lekker! Een aanrader mocht je ooit in Paihia zijn ;)
Na mijn broodje ben ik weer terug gegaan naar het hostel en hebben we met zijn alle nog een stukje film gekeken, om vervolgens om 2 uur de bus richting Auckland te pakken. Deze rit hadden we maar 1 stop om even de blaas te legen, maar we gingen snel weer door, om niet te veel last te hebben van de file. Om 6 uur in de avond waren we terug in Auckland. Daarna ben ik met 3 andere meiden van de Kiwibus lekker uit eten gegaan, omdat er 1 zou achterblijven in Auckland. Na het eten zijn we naar een bar gegaan en hebben we nog wat gedronken. Rond 11 uur gingen we terug naar het hostel en zijn we gaan slapen. Morgenvroeg gaan we op weg naar Hot water beach.

Dikke kus en knuffel vanuit Nieuw-Zeeland

Kiwi Experience Dag 2

Vandaag had ik de dagtour naar Cape Reinga. De wekker ging vroeg, want we zouden om kwart over 7 vertrekken. Om 7 uur kwam de bus al en konden we inladen, we moesten op een andere plek nog wat mensen ophalen, maar daarna gingen we richting de eerste koffiestop. We moesten daar zorgen dat we genoeg eten hadden, want we zouden geen eten meer kunnen kopen totdat we terug zouden zijn van Cape Reinga. Onderweg kwamen langs de Pukati Kauri Forest, daar zijn we ook even gestopt om een foto te maken van de bekende Kauri boom. Daarna zijn we doorgereden naar Cape Reinga. Op ongeveer een half uur afstand daarvan, stopte onze buschauffeur de bus ergens langs de weg. Er was een probleem met de bus en hij moest stoppen om de monteur te bellen. Wij konden ondertussen blijven zitten of foto’s maken van het mooie uitzicht. Toen de buschauffeur zijn telefoontje had gepleegd kregen we te horen, dat we niet verder konden rijden, omdat de slang van de koelvloeistof kapot was gegaan, als we zouden doorrijden, zouden we de motor opblazen. Dit betekende dat we moesten wachten op een nieuwe bus. Dit ging minimaal 2 uur duren. Dus konden we nog even genieten van het mooie uitzicht en de koeien en schapen die er rondliepen. Helaas regende het af en toe ook, dus konden we niet de hele tijd buiten zijn. Na ongeveer een uur wachten kwam er een bus (van dezelfde organisatie) langsrijden met senioren erin en deze stopte even. Er werd afgesproken dat hij zijn mensen naar Cape Reinga zou brengen en dan zou terugkomen om ons op te pikken, ondertussen kon de nieuwe bus doorrijden naar Cape Reinga en hadden wij tijd om de vuurtoren en het uitzicht te bekijken. Uiteindelijk na 2 uur wachten was deze buschauffeur weer terug en bracht hij ons weg naar de top. Nadat iedereen alles daar had bekeken moesten we nog even wachten op de nieuwe bus, maar daarna konden we doorrijden naar het sandboarden van de duinen. Ik heb dit uiteindelijk niet gedaan, vanwege het feit dat ik geen droge kleren bij me had en je nogal vies en nat ervan kon worden. Ik heb wel foto’s gemaakt van de andere. Het zag er wel heel gaaf uit! Daarna hebben wij 88 kilometer over ninety Miles beach gereden om vervolgens snel door te rijden naar de fish and chips die we hebben gekregen omdat we 2 uur hadden gewacht op een nieuwe bus. Deze fish and chips waren heel erg lekker en daarna begonnen we aan het laatste stukje terug richting Paihia. De tour duurde uiteindelijk 12,5 uur in plaats van 10 uur, maar het was het zeker waard! Eenmaal terug in het hostel was iedereen nogal moe. Ik ook en dus heb ik lekker gedoucht en ben ik lekker op tijd gaan slapen. Morgen ga ik alweer terug naar Auckland. De bus vertrekt pas om 2 uur ‘s middags, dus ik kan nog een ochtend in Paihia rondhangen. Waarschijnlijk ga ik lekker uitslapen en genieten van de zee en de zeelucht. Heb er zin in!

Dikke kus en knuffel vanuit Nieuw-Zeeland

Kiwi Experience Dag 1

Vandaag is mijn busreis dan toch echt begonnen.. Om 5 uur ging de wekker en heb ik nog even ontbeten met familie van der Burgh. Daarna hebben we mijn spullen in de auto geladen en heb ik afscheid genomen van Joanne, Ryanne en Joey de poes. Trudy en Johan-Willem zouden mij wegbrengen naar het ophaalpunt van de bus. Om kwart voor 6 zaten we in de auto, beetje vroeg, maar we rekende op veel file. Uiteindelijk viel de file mee en waren we om kwart over 6 al bij het ophaalpunt. Nog even tijd voor koffie en nog een beetje bijkletsen en om 7 uur was daar de Kiwi Experience bus. Snel mijn spullen in de bus geladen en afscheid genomen van Trudy en Johan-Willem en toen is mijn reis echt begonnen. We moesten eerst nog even een paar stops in de stad maken om mensen op te halen, maar daarna begon de reis richting Paihia. Onderweg zijn we nog gestopt bij een waterval (Whangarei Falls) en daarna zijn we doorgereden naar Paihia. Eenmaal daar heb ik mijzelf ingecheckt en heb ik mijn spullen op mijn kamer gebracht. Daarna moest ik snel naar de haven voor een boottocht langs the Bay of islands. We hebben ook nog een stop gemaakt op 1 van de eilanden. Na de boottocht was ik zo moe, dat ik even heb geslapen, want om 7 uur moest ik weer klaarstaan voor de barbecue. Die was heel erg lekker, maar ik ben ‘s avonds wel op tijd naar bed gegaan, want morgen heb ik mijn dagtrip naar Cape Reinga. Deze start al om 7:15. Lekker vroeg dus! Daarna komen we gewoon weer terug in Paihia en hebben we de avond en de volgende ochtend lekker voor onszelf. We gaan namelijk pas om kwart over 2 terug naar Auckland. Ik heb onwijs veel zin in de rest van de trip!

Dikke kus en knuffel vanuit Nieuw-Zeeland

2e blog van 2018!

Beste lieve allemaal,

Dit is pas mijn tweede blog van 2018.. en jullie hebben er lang op moeten wachten.. dit heeft zo zijn redenen. De belangrijkste reden is denk ik toch wel dat mijn laptop stuk is en ik druk bezig ben om mijn documenten en foto’s veilig te stellen. Dit kost nogal al wat tijd, omdat ik het samen met iemand doe en deze persoon zie ik maar 1x in de week. Dus zal ik alles op mijn iPad moeten doen en daar gun ik mijzelf de tijd niet voor.

Daarnaast ben ik nogal druk met werk, want we zitten nu echt midden in het hoogseizoen. Dit zijn dus ongeveer 50 bedden per dag gemiddeld en we kunnen geen bedden overslaan, want we zijn steeds volgeboekt. Daarnaast zijn er ook nog dagen bij dat ik er alleen voor sta.. zo ook vorige week zaterdag(24 bedden) en vorige week maandag(39 bedden). De maandag was ik tot 3 uur bezig in plaats van half 2 en daarnaast was het ook nog een public holiday, dus ik kreeg wel 1,5x uitbetaald. Dat was dan ook wel het enige fijne eraan. Dinsdag eerst maar eens met Kevin gepraat hierover.. was wel nodig volgens mij. Ik moet overigens ook nog even vertellen dat ik weg ga.. over 3,5 week.

Dan ben ik ook nog druk bezig met het plannen van mijn trip naar de Pacific Islands. Dit gaat een onwijs mooie trip worden, maar hierover later meer. Eerst moet alles geboekt worden en zeker zijn! Maar jullie krijgen een uitgebreid verslag van hoe mijn trip zal worden. Ook gaat mijn bustrip met KiwiExperience eerder van start. Ik zal vrijdag 2 maart opstappen en zie dan wel wanneer ik klaar ben. Ik ga dan waarschijnlijk op het Zuidereiland nog ergens een maand of anderhalve maand werken en dan uiteindelijk terug richting Auckland voor mijn trip naar de Pacific Islands.

Dan als laatste heb ik natuurlijk ook nog wat vrije tijd nodig en deze spendeer ik met zeer zonnige dagen op Mission Bay beach. Heerlijk genieten van de zee en het strand! Op regenachtige dagen spendeer ik mijn vrije dag in het hostel met mijn tekenboek en muziek.

Ik ben bijna op de helft van mijn jaar in Nieuw-Zeeland, aanstaande vrijdag ben ik op de helft. Er zijn nog 175 dagen te gaan.. Tijdens deze dagen zijn Mama, Papa, Tonnie, Germa, Belinda en Marcel jarig en vier ik mijn 21e verjaardag! Ik ga eindelijk volwassen worden.. of dat is de bedoeling Hahah.

En dan komen we aan bij het hier en nu..
Op het moment dat ik dit schrijf lig ik in bed met een volle buik zelfgemaakte spaghetti, met tranen in mijn ogen denkend aan de vraag die een meisje aan mij vroeg. We waren gewoon wat aan het praten toen ze aan mij vroeg of thuis niet miste?.. Ik schrok een beetje van de vraag en ik besloot een vluchtig antwoord te geven. Nu lig ik dus in bed na te denken over het antwoord op deze vraag. Mis ik thuis?

Mijn antwoord is een volmondig JA! Ik mis thuis.. ik mis Papa en Mama, ik mis Germa en Marcel, ik mis Tonnie en Roelien, ik mis Blacky, ik mis mijn vriendinnen, ik mis het samenzijn, ik mis het samen lachen om de meest onnozele gesprekken ever, ik mis het knuffelen met mijn kleine luilak, ik mis het samen gezellig eten, ik mis..
IK MIS THUIS!

Einde van de vakantie!

Kia ora!

Pff.. wat gaat de tijd snel hé.. het vliegt voorbij.. Maar dat betekent wel dat het leuk is, anders duurt de tijd alleen maar langer. De vakantie met paps en mams is voorbij.. maar wat heb ik een onwijs mooie tijd gehad met ze. Dit had ik niet willen missen!

We begonnen onze reis natuurlijk in Auckland, zoals jullie in de vorige blog konden lezen. Eenmaal op het Zuidereiland heb ik eigenlijk niet echt kunnen bloggen, omdat we of geen internet hadden of we waren gewoon te druk met samen zijn en gezellige dingen doen. Daarom nu een blog aan het einde van de vakantie.

Ik ga gewoon verder waar ik gebleven was in mijn vorige blog en dat is het Abel Tasman park. Daarna zijn wij doorgereden naar een camping in Punakaiki. Punakaiki is een klein plaatsje midden in de bergen. Hier zijn wij heerlijk wezen kajakken en daarna hebben we lekker gegeten en zijn we gaan slapen. De volgende ochtend is papa vroeg opgestaan voor een ochtendwandeling van ongeveer 3 uur. Omdat deze wandeling nogal op en neer ging (klinkt logisch in de bergen) besloten mama en ik in de camper lekker uit te slapen. Ik had namelijk blaren onder mijn voeten van mijn slippers en mama’s knieën vonden het ook geen goed idee. Toen papa eenmaal terug was zijn wij doorgereden naar Hokitika. Een plaatsje redelijk dicht bij het strand en hier hebben wij op een heerlijke camping geslapen. De volgende dag gingen wij een stukje rijden en stopten wij even bij een café voor wat koffie. Deze vriendelijke dame hielp ons aan koffie en begon toen te praten.. en te praten… en te praten.. en te praten. Ze hield niet meer op. Totdat er een andere vrouw binnenkwam die ook op zoek was naar koffie. Maar ondertussen had deze vriendelijke kwebbelkous ons wel even de weg verteld naar de mooiste en blauwste rivier die ik ooit heb gezien. Zeer koud, maar zo mooi. Nadat we daar weer vertrokken waren gingen we door naar Franz Josef, waar we eerste kerstdag ook zijn geweest. Helaas is er op deze dag niks open en dus hebben we eigenlijk een hele saaie kerst gehad. Maar toch blijven lachen. Ik heb die dag wel een kiwi vogel gezien. Wel in het donker, maar ik heb hem gezien. Op voor ons tweede kerstdag (ze kennen hier geen tweede kerstdag) zijn wij doorgereden naar Lake Hawea. Op deze prachtige camping kon je heerlijk zitten aan het meer. Wat was dit mooi! Na die dag zijn wij doorgereden naar Fairlie. Een soort boeren gehuchtje met een onwijs leuke camping. Op deze camping werd ons verteld dat we maar vast moesten betalen en de eigenaar zou even gaan kijken of er een plekje vrij was voor onze grote camper. Kon ik om lachen, om deze nuchterheid. (Je had er bij moeten zijn, om de grap te snappen denk ik..Hahah). Gelukkig was er een plekje en konden we lekker slapen. Volgende dag zijn we doorgereden naar Akaroa, waar we een dolfijnentour gingen doen. Ongeveer een kwartier voordat we de boot op konden ging iedereen in de rij staan, behalve wij dan. Toen de boot er klaar voor was gingen wij een beetje vooraan in de rij staan (ja.. ik weet dat heet voordringen, maar we waren niet de enige). Gelukkig voor ons stond er een Franse familie vooraan in de rij, die hen plek met arrogante gezichten proberen te bewaren. Mijn moeder mocht niet eens de paal vasthouden.. En maar in het Frans blijven praten.. Ugh.. ik haat Frans. Toen we eindelijk de boot op mochten, bleef papa netjes staan om de gehele familie voor te laten. Je had ze eens arrogant moeten zien kijken.. achter ons was er nog een koppel die eigenlijk voor wilden dringen en die duwde ons eigenlijk langzaam de rij in. Ideaal en zo konden wij lekker boven op de boot dolfijnen gaan spotten. Helaas.. zaten de dolfijnen allemaal aan de andere kant van de boot.. maar ik heb wel weer zeehonden gespot en pinguïns. En die hebben de Franse niet op de foto.. Lekker puh!

Eenmaal terug aan wal gingen we weer terug rijden naar Christchurch, omdat we anders de volgende dag eerst over een grote berg moesten rijden en daar hadden we geen zin in. Dus hebben we die ene nacht in Christchurch geslapen. De volgende dag zijn we in een Antartic centre geweest en heb ik pinguïns gezien. Papa heeft er een nieuw vest bij gekocht en op de parkeerplaats werden we aangesproken door een mannetje die ons vertelde dat de State Highway One via Kaikoura weer open zou zijn. Dus besloten we daar maar overheen te gaan rijden. Ik vond dit heel indrukwekkend, omdat hier een jaar geleden een aardbeving is geweest en daar zijn de gevolgen van, nog steeds zichtbaar. Nog steeds zijn delen van de weg ’s nachts dicht en zijn er delen waar er maar één baan is. Onderweg op die weg zijn er nu veilige havens gebouwd, waar je even kan stoppen. Op één van die plekken zijn wij gestopt en toen ik uit de auto stapte, merkte ik meteen op dat het er stonk naar vis. Even later toen papa ons ergens naartoe roepte, werd ons duidelijk waarom. Er lag namelijk een zeehondenkolonie te zonnen. We konden echt op twee meter afstand kijken en er waren ook kleintjes bij. Echt zo ontzettend schattig. Ik denk dat we daar echt een half uur hebben gezeten en alleen maar hebben genoten van die lieve beestjes. Daarna hebben we onze weg vervolgd richting Ward. Waar we de nacht hebben doorgebracht. Op deze camping hadden ze echt.. de beste douche ever. Een fijne harde straal en gewoon lekker groot. Geen miezerig klein prut straaltje. Daar hebben we allemaal lekker van genoten. De volgende dag reden we verder naar Picton. We hebben de hele dag in Picton rondgelopen en daar kwam ik een bakkerij tegen met de volgende naam: ‘Picton Village bakkerij’. Nu denk je waarschijnlijk, ja leuk.. een bakkerij, maar in het Engels bestaat er geen bakkerij met ‘ij’. In het Engels is een bakkerij een bakery. Dus ik ging even binnen langs om wat lekkers te halen en om te kijken of dit eventueel een Nederlander was. Na het gevraagd te hebben, was de eigenaar inderdaad een Nederlander. Helaas waren de oliebollen op, anders had ik die ook nog even mee genomen. In Picton hebben we ook nog geslapen, voordat we om vier uur ’s nachts richting de boot moesten om terug naar Wellington te gaan.

In Wellington hebben wij ook de hele dag rond gelopen en zijn wij in een gratis museum geweest. Het was er super groot, maar wel heel leerzaam en gratis. We blijven immers Nederlanders. Hahah. In de avond hebben wij de bus gepakt naar het centrum, waar we de hele avond naar een muziekshow aan het water hebben gekeken. Om twaalf uur was het dan toch eindelijk zover.. Het is 2018! Wat heb ik van deze avond genoten, samen met paps en mams aan de andere kant van de wereld, maar toch samen! Toen de vuurwerkshow was afgelopen gingen we terug lopen naar de bushalte. Het was wel vreemd, want iedereen had die gedachte. De hele stad liep op dezelfde tijd ergens naar toe. De straten waren ontzettend druk, maar zo gezellig. Eenmaal in de bus, viel ik al bijna in slaap. Maar ik moest wel opletten, anders wisten we niet waar we eruit moesten stappen. Eenmaal terug in de camper hebben we even naar huis gebeld en hebben we ze een gelukkig nieuwjaar gewenst. Voor hen alleen wel twaalf uur te vroeg, maar dat mocht de pret niet drukken.

Op 1 januari zijn wij door gereden richting Hastings. Onderweg kwamen we nog langs een centre waar we een witte kiwi hebben gezien en een hele grappige vogel. Papa liep naar de kooi en zei: ‘Kijk daar zit een kOkako (met de klemtoon op de eerste O) en toen riep de vogel terug: ‘KokAko’. Met het idee van.. zeg mijn naam maar gewoon zo.. das beter. Papa werd dus verbeterd door een vogel. Hahah. Dit bleef mij de rest van de vakantie nog bij, hahah. Eenmaal op de camping werden we als grote camper tussen de tenten gezet en hadden we geen stroom, terwijl ik toch echt om stroom had gevraagd. Dus mama en ik gingen terug naar de receptie en konden gelukkig een ander plekje krijgen. Wel tussen de tenten, maar met stroom. Verder was de camping niet echt ons ding. Zo moest je een dollar betalen voor 6 minuten douchen en was het zwembad best klein, waardoor het eigenlijk altijd vol zat. Dit was dan ook de slechtste camping van allemaal. De volgende dag zijn we doorgereden naar Rotorua. Hier zijn we twee dagen gebleven en wat heb ik genoten. De eerste dag zijn we naar Thermal wonderland geweest en de tweede dag naar een schapenboerderij. De tweede dag zijn we in de avond ook nog bij een Maori Village geweest, waar we een welkomstceremonie en de Haka te zien kregen. Ook hebben we Hangi gegeten. Dat was echt super lekker. Op onze laatste dag zijn we op bezoek geweest bij Joanne en haar familie. We hebben daar gegeten en zijn daar ’s middags rond kwart voor drie weer weggegaan, want we moesten de camper in gaan leveren. Toen we de camper hadden ingeleverd zijn we naar het hotel gegaan en hebben we lekker gedouched en genoten van de laatste avond. De volgende ochtend moesten we om 7 uur op het vliegveld van Auckland zijn. Paps en mams zouden weer naar huis toe vliegen.

Dit vond ik toch best moeilijk, toen zij samen in de rij stonden om in te checken, dacht ik aan de hele vakantie en wat we allemaal hadden gezien en gedaan en toen moest ik toch al stiekem mijn tranen tegen houden. Toen ze eindelijk uit de rij kwamen, was het ook meteen tijd om naar de security te gaan en heb ik afscheid genomen. Dit was nogal zwaar en nu ik dit schrijf vind ik het nog steeds heel zwaar. Maar gelukkig duurt het nog een maand of 6/7 voordat ik thuis ben. Alsof het niets is… Toen ik echt afscheid had genomen van mijn ouders ben ik koffie gaan halen en heb ik Joannes’ moeder een berichtje gestuurd of ze mij een lift kon geven. Ze kwamen mij ophalen en toen ben ik nog de halve dag bij hen thuis geweest. ’s Middags hebben ze mij naar het hostel gebracht en heb ik mijn bedje een beetje opgemaakt en ben ik vroeg gaan slapen. Op zaterdag heb ik lekker uitgeslapen en al mijn was gedaan en vandaag heb ik weer uitgeslapen en heb ik boodschappen gedaan. Morgen moet ik weer aan het werk en begint het allemaal weer. Wel heb ik na deze reis nog veel meer zin aan mijn volgende reis door Nieuw-Zeeland. Er is nog zoveel te zien en te doen. Ook wil ik misschien één van de eilanden gaan bezoeken voor een weekje of twee. Om vervolgens naar huis te komen. Of dit allemaal gaat lukken, moet ik nog even uitzoeken, maar dat horen jullie vanzelf. Zoals jullie onderhand wel weten, veranderen mijn ideeën nogal vaak.

Ondertussen ben ik hier al 20 weken, maar het voelt eigenlijk veel korter. Hopelijk gaan de volgende 20 weken ook zo snel, want dan kan ik gaan reizen. Maar voordat ik op vakantie kan, moet ik eerst volwassen worden. Over twee maanden word ik 21.. Ik heb er zin in! Dit was weer een blog vanuit Nieuw-Zeeland! Ik verwacht ongeveer iedere twee weken een blog te schrijven, omdat mijn weken nu weer een beetje hetzelfde eruit gaan zien. Als er iets speciaals is, dan laat ik jullie dat natuurlijk weten. Kia ora!

Dikke kus en knuffel vanuit Nieuw-Zeeland

Luiheid.. Opkomend voedsel en een luchtalarm..??

Hey Hallo iedereen,

Ben ik weer.. Dit keer vanaf het Zuidereiland in het Abel Tasman nationaal park. Het is hier echt enorm mooi. Hoge bergen, blauwe meren, rust en veel zon. Genieten dus!

Afgelopen week had ik mijn laatste werkweekje voordat paps en mams deze kant op kwamen. Zelfde dagen als anders, alleen dit keer alleen de zaterdag en kon ik zondag lekker uitslapen. Zaterdagmiddag ben ik druk bezig geweest om mijn koffers in te pakken en heb ik mijn grote koffers alvast 6 trappen naar beneden getild (de lift werkt niet…). Pff.. ik was blij dat die beneden was.. Zondagmorgen de laatste dingen ingepakt in mijn kleine koffer, uitgecheckt en rond kwart over 12 buiten gaan zitten met al mijn spulletjes. Om half 1 zou de taxi voorrijden. Daarna ben ik doorgereden naar het hotel en ben ik daar weer ingecheckt. Lekker even op bed gezeten en ik kon lekker met de shuttle van het hotel meerijden naar de luchthaven, dus dat scheelde weer. Rond 2 uur was ik op de luchthaven, beetje vroeg, maar dan kon ik nog ff lekker wat eten en relaxen. Toen ik op de borden keek, bleek het vliegtuig ook nog 45 minuten vertraging te hebben, dus moest ik nog langer wachten. Toen het eindelijk kwart voor 4 was, kwam op het bord eindelijk ‘landed’ in beeld. Ze waren eindelijk geland, maar nu nog lang wachten voor paspoortcontrole, bagage en douane. Om kwart over 4 ging het van ‘landed’ naar ‘processing’. Dit hield dus in, dat ze nu pas uit het vliegtuig kwamen en door konden naar alle controles. Gelukkig duurde dat niet heel lang en waren ze snel buiten en kon ik ze eindelijk een dikke kus en knuffel geven. Daarna hebben we eerst even een kopje koffie gedronken en daarna heb ik het hotel weer gebeld voor de shuttle. Eenmaal in het hotel hebben paps en mams even gedouched en daarna zijn we wat gaan eten. Eenmaal weer terug in de hotelkamer ging ik zelf even douchen en toen ik terug kwam waren paps en mams al in diepe rust. Ze hadden wel wat slaap in te halen denk ik.. hahah.

Maandagmorgen hebben we eerst lekker ontbeten en daarna zijn we naar de campervan verhuurder gegaan. We hebben de campervan opgehaald en daarna hebben we weer onze koffers in het hotel opgehaald. (De eerste keer links rijden voor paps, maar hij deed het met wat aanwijzingen heel goed. Hij kwam zelfs tot de conclusie dat het inderdaad niet zo moeilijk was als van te voren gedacht. Alleen opletten bij het wegrijden bij tankstations. Je moet dan natuurlijk ook links voorsorteren.) Toen eerst langs de supermarkt voor wat boodschappen om vervolgens door te rijden naar Lake Taupo. Daar zijn we naar de Huka Falls geweest. Dit is een waterval waarbij er 200.000 liter water per seconde door heen gaat. Lekker veel dus hahah. Ik zal proberen wat foto’s op mijn Facebook te zetten, maar weet nog niet of dat gaat lukken. Hier hebben we de nacht geslapen op een camping om er de volgende morgen een wandeling te doen, langs allerlei pluimpjes warme lucht, wat uit de aarde komt zetten. (Sorry, we weten allemaal geen goede naam ervoor!) Heel indrukwekkend. Super warm, want die pluimpjes warme lucht zijn zo’n 150 graden. Het warmste ooit gemeten was 240 graden. Pretty hot! In de middag zijn we doorgereden naar Wellington en daar hebben we weer een plek gezocht om te slapen. We kwamen uiteindelijk uit om een parkeerplaats langs het water. Heel erg mooi, alleen het waaide ’s nachts nogal erg, waardoor de hele campervan heen en weer schudde. Dat was iets minder. In de nacht moesten we opstaan, want om half 3 moesten we ingecheckt zijn voor de ferry naar het Zuidereiland. Eenmaal varende hadden veel mensen last van opkomend voedsel. Ik zelf ook hoor. Het begon oké, maar het water was best ruig en daardoor schommelde de boot heel erg. Ik heb nog wat cornflakes gegeten, maar daarna ging het snel berg afwaarts. Ik moest nodig naar de wc om te plassen, maar even later kon ik de vissen voeren. Gelukkig was ik niet de enige. In het vrouwentoilet waren al 3 dames aan het toilet vastgeplakt en in de ruimte waar wij zaten, waren er ook genoeg mensen met een kotszakje. In het café was het net een kerkhof.. iedereen op de vloer aan het liggen en overal zakjes. Het was een ruige overtocht. Gelukkig had ik nadat ik bij de wc was geweest nergens meer last van en ben ik daarna ook maar even op de grond gaan liggen. Lekker nog even geslapen en minder last van de schommelingen. Rond half 6 werd het weer licht en konden we super mooie foto’s maken, van de zonsopkomst. Deze foto’s staan allemaal op mijn camera en deze zullen waarschijnlijk pas online komen, wanneer ik thuis ben in Nederland. Dit omdat ik de foto’s door een programma moet halen en dat duurt nogal lang. Die houden jullie dus tegoed van mij. Eenmaal op het Zuidereiland zijn we doorgereden naar het Abel Tasman Nationaal Park. Onderweg hebben we nog even ontbeten op een super mooi plekje aan het water. Een aantal foto’s van deze plek komen op Facebook en de rest volgt dus later. Eenmaal bij een camping aangekomen, hebben we eerst even allemaal onze rust genomen en daarna zijn we bij het strand geweest. Lekker een eind gewandeld door het water en over het strand. Het was heerlijk. We werden op een gegeven moment alleen wel aangevallen door een vogel. Deze was zijn eitjes aan het beschermen en toen ging die ons aanvallen. Hij vloog naar onze hoofden en probeerde iets te doen. Ook maakte deze vogel een geluid als een luchtalarm. Ik heb een filmpje op Facebook gezet, maar hier is het geluid van de vogel al minder. Het was dus nog harder. Uiteindelijk zijn we terug gegaan naar de camping en hebben we lekker gegeten en zijn we vroeg naar bed gegaan. Aangezien iedereen nogal moe was van de boottocht. (Lui weer noemen we dat..) Morgen weer een dag. We weten nog niet precies waar we heen gaan, maar dat gaan we nog even plannen. De eerste dagen zitten er alweer op, maar ik heb er onwijs van genoten. Kon niet beter!

Ik weet niet precies wanneer ik internet heb om weer een blog te schrijven, dus hij kan soms onverwacht komen, maar ik probeer het bij te houden. Foto’s zijn te vinden op mijn Facebook en anders moet er zeer geduldig gewacht worden tot dat ik weer in Nederland ben. Sorry daarvoor!

Dan wil ik bij deze iedereen fijne feestdagen wensen en een ontzettend mooi en gezond 2018!!
Dat er maar weer veel dromen uit mogen komen voor iedereen!!

Dikke kus en knuffel vanuit Nieuw-Zeeland

Stressennn..

Hey Hallo iedereen,

Alweer twee weken geleden dat er een nieuwe blog online kwam. Dit komt eigenlijk omdat ik normaal op zondag gewoon heel moe ben en wil slapen en mijn weken zijn nu eigenlijk allemaal hetzelfde. Maandag, dinsdag, vrijdag, zaterdag en zondag werken en woensdag en donderdag vrij. Maaaar er zijn de afgelopen twee weken nogal wat dingen gebeurd en dat moet ik natuurlijk even vertellen. Afgelopen twee weken heb ik nogal veel nagedacht over wat er gaande was en daardoor kreeg ik ook weer last van migraine aanvallen. Stress en zo, je weet zelluf! Zal ik jullie dan maar niet langer in spanning houden over wat er gaande was? Hier komt het hoor..

Eigenlijk iedereen die deze blog leest weet dat ik nogal uitkijk naar de komst van paps en mams naar Nieuw-Zeeland. Na alle problemen die ik hier heb gehad ben ik daar gewoon heel erg aan toe. Maar ik zou ik niet zijn, als er gewoon weer problemen zouden zijn.. hahah grapje! Nee, er was zeker iets aan de hand. Mama was namelijk ziek, ze had al langere tijd steeds buikpijn en steken, meerdere malen bij de dokter geweest, maar ze konden maar niet vinden wat er gaande was. Er is een echo gemaakt van haar buik en zelfs een darmonderzoek, maar steeds niks gevonden. Maar de pijn bleef en de vakantie kwam steeds dichterbij. Je bent natuurlijk blij dat er niks gevonden word (qua ernstige dingen.. you know what I mean), maar je wilt wel weten wat het dan wel is. Uiteindelijk kwam mama weer thuis van het darmonderzoek met pijnstillers en een goedkeuring voor de vakantie. Yeeeeeh! Happy me! Maar toen het zaterdag werd (2 december) is mama samen met papa naar de huisartsenpost geweest, omdat ze weer zoveel pijn had. Geloof mij, mama is niet zo van de dokters, dus als zij naar de huisartsenpost wil, dan heb ze echt pijn. Uiteindelijk een pijnstilling gekregen en weer naar huis gestuurd. Maandag is ze weer bij de dokter geweest en die heeft even bloed geprikt en een afspraak gemaakt bij de darm-lever-maag arts. Uit de resultaten van het bloedprikken kwamen iets te hoge waarden, waardoor onze dokter ook nog even een afspraak heeft gemaakt in het ziekenhuis. Mama is afgelopen week geopereerd aan ontstoken galwegen. Ze heeft zelfs een nachtje in het ziekenhuis gelegen en dus moest papa samen met Blacky de boel runnende houden thuis. Gelukkig kunnen ze dat samen goed redden!

Uiteindelijk is mama dus weer helemaal gezond verklaart en mag ze op vakantie. Nu denken jullie waarschijnlijk, waar heb jij je dan zo druk om gemaakt, als alles zo snel verlopen is.. Nou.. dat zal ik jullie eens even vertellen. Vorige zondag (3 december) had ik met papa en mama gebeld (toen wisten zij ook nog niet wat er aankomende week zou gebeuren) en zij vertelde dat als mama nog steeds zoveel pijn zou hebben en het niet beter zou worden, de vakantie misschien gecanceld zou worden. Ze zouden sowieso naar Nieuw-Zeeland komen, maar als dat nu niet zou lukken, dan zou dat pas in Juli plaats gaan vinden. Dus dan zou ik nog langer moeten wachten. Toen baalde ik natuurlijk al flink. Er zou een last minute beslissing gemaakt gaan worden toen ik hoorde dat ze pas 12 december bij de arts terecht kon. Uiteindelijk heb ik dus bijna een volle week in spanning gezeten en zitten stressen en nagedacht over van alles. Toen papa vanmorgen om half 6 (bij jullie half 6 ’s avonds) al vroeg of ik kon skypen (wat best vreemd is, aangezien ik moest werken) kneep ik hem wel even.. waarom nu? En wat is er dan zo belangrijk? Nou.. ze hadden fantastisch goed nieuws te vertellen.. Ze komen naar Nieuw-Zeeland over een week! Alles gaat door en ik ben zo happy nu Ze hebben mij dus in spanning laten zitten tot vandaag. Ik heb zelfs nog met Roelien en Tonnie zitten bellen van de week en ook die hebben niks gezegd. Terwijl ik tegen hen nog heb gezegd dat ik bang was dat papa en mama niet zouden komen.. Flauw hé! Hahah welkom in de Familie Hazeleger!

Ik heb dus afgelopen week behoorlijk zitten stressen, vooral gedacht over wat er zou kunnen zijn met mama en of het niets ernstigs zou zijn.. you never know.. had zelfs al voor mezelf bedacht, dat als het wel ernstig zou zijn, dat ik meteen naar huis zou gaan. Geloof me.. ik heb alle scenario’s in mijn hoofd voorbij laten komen. Maar gelukkig kunnen we dat nu allemaal los laten en kan ik mijzelf focussen op de komende vakantie. Het duurt voor mij nog maar 6 dagen, 19 uur, 25 minuten en een paar seconden en dan zijn ze er eindelijk! Blacky gaat uit logeren voor drie weken bij Tonnie en Roelien en bij Germa en Marcel, dus die gaat ook even de tijd van zijn leven hebben.

Voor mij is de planning van deze week eigenlijk gewoon hetzelfde als normaal, alleen ik werk komend weekend de zondag niet, omdat papa en mama dan dus komen. Ik werk zaterdag en dan in de middag zal ik mijn spullen inpakken en dan zondag lekker uitslapen en ’s middags naar het hotel en dan door naar het vliegveld. Ik kan dan eindelijk papa en mama een dikke knuffel geven! Die hebben ze wel nodig denk ik.. of bedoel ik nou mezelf? Overigens heb ik deze week ook kerstkaartjes verstuurd naar een aantal mensen in Nederland, super leuk hahah. Hopelijk komen ze snel aan!

Verder zijn er de afgelopen twee weken geen gekke dingen gebeurd, geen verdwaalde dronken dropjes.. Tenzij je een slapend dropje in de decking area meetelt.. Ik schrok wel van haar.. ik had haar helemaal niet zien liggen, totdat ik die kant op liep en iets zag bewegen op de bank. Tien minuten later werd ze wakker, stond ze op en hielp ze mee opruimen, als of er niks aan de hand was. Ach jah.. Verder is het brandalarm zaterdagochtend afgegaan en moest ik helpen het hele gebouw te evacueren (ik was namelijk aan het werk), wel leuk om al die slaapkoppies in pyjama buiten te zien staan hahah. Er kwamen twee brandweerauto’s aan en die hebben even binnen gekeken om vervolgens te vertellen dat het vals alarm was. Dus iedereen kon weer naar binnen en naar bed en ik kon weer aan het werk. Ik denk eigenlijk dat die brandweermensen het eigenlijk al wisten dat het vals alarm was, want ze liepen allemaal zo traag en er was geen snelheid in te vinden. Ze konden wel een peper in de reet gebruiken, zeg maar.

Dus dat waren alle nieuwtjes van de afgelopen twee weken, grote kans dat er volgende week zondag weer een blog komt en dan moet ik even kijken of ik tijd en internet heb om elke week een update te geven of dat, dat na die drie weken vakantie pas komt. We zullen zien, ik hou jullie op de hoogte!

Dikke kus en knuffel vanuit Nieuw-Zeeland

De magische 100 dagen grens..

Jaah.. Ik ben de 100 dagen grens over! Al 100 dagen aan de andere kant van de wereld, al 100 dagen mijn familie en vrienden missen, al 100 dagen geen knuffels van mijn lieve hondje.. Al 100 dagen genieten van mijn droom om een keer in Nieuw-Zeeland te zijn en ik heb er nog zo veel te gaan!!

In deze blog ga ik jullie een beetje mijn plannen vertellen, aangezien die nu een beetje anders zijn dan toen ik begon. Iedereen weet dat ik ben begonnen als au pair en dat eigenlijk tot volgend jaar augustus zou blijven doen. Helaas is dat allemaal een beetje anders gelopen en ben ik nu gewoon aan het werk. Voor degene die dat nog niet hadden mee gekregen, sinds zaterdag 11 november 2017 ben ik aan het werk in een hostel. Ik werk als een cleaner/housekeeper, wat inhoud dat ik van alles wat doe eigenlijk hahah. Op zaterdag en zondag begin ik met het schoonmaken van alle toiletten en douches, dat duurt ongeveer tot half 10/kwart voor 10 en daarna moet ik beneden de deck area nog schoonmaken. Meestal ben ik rond kwart over 10 helemaal klaar met alle schoonmaak dingen. Daarna begin ik met het verschonen van de bedden om vervolgens nog 3 verdiepingen te stofzuigen. (Is het eigenlijk ‘te stofzuigen’ of ‘stof te zuigen’ ??, of is het allebei goed genederlands? ) Op de dagen dat ik doordeweeks help doe ik alleen housekeeping en dat is dus alleen de bedden verschonen en stofzuigen. Ik werk ongeveer 28 uur in de week en ben 2 dagen vrij. Opzich een prima baan dus. Het enige nadeel wat ik kan verzinnen is.. dat ik op zaterdag en zondag om 6 uur moet beginnen.. en aangezien in het weekend de meeste mensen dronken zijn.. is ‘slaap’ ver te zoeken soms. Zo ook afgelopen vrijdag op zaterdagnacht..

Het begon toen rond 1 uur de eerste de kamer weer binnenkwam, niks aan de hand, de was rustig en eigenlijk niks te klagen.. totdat ze in bed ging liggen en het bed liet schudden voor het volgende uur.. Vraag mij niet wat ze aan het doen was.. maar er lag een meisje naast haar.. 1+1=2.. toch?? Ik wil het eigenlijk niet eens weten.. hahah. Toen kon ik eindelijk weer rustig gaan slapen.. maar om kwart over 2 werd er een dronken dropje afgeleverd door 2 mensen. Ze werd op bed geholpen, want het was een stapelbed en ze moest in het bovenste bed.. Toen ze op bed klapte lag ze stil en bewoog ze niet meer.. die 2 mensen die haar hadden gebracht gingen weer weg.. Omdat ik een beetje bezorgd was om het feit dat ze zo uit bed kon vallen en ze niet meer bewoog heb ik een kwartier naar haar liggen staren. Zij had dat immers toch niet door.. Toen ze eindelijk weer een beetje geluid produceerde (meer gorgelen.. half kotsen..) ben ik omgedraaid en heb ik nog geprobeerd te slapen. (Toch best vreemd dat ik dat geluid als geruststellend ervaarde en verder kon slapen). Rond 3 uur heb ik gezien en gehoord dat ze haar deken pakte, dus toen was ik helemaal gerustgesteld. Om kwart over 5 ging mijn wekker en heb ik mijn telefoon gepakt om een beetje wakker te worden. Toen het half 6 was kwam er ineens meer beweging.. ze klom uit bed en liep op haar bh (ze had zich schijnbaar tijdens de nacht half uitgekleed) de kamer uit en was vertrokken.. Dit was dus serieus een vreemde nacht, maar ik had verwacht dat ik nogal moe er van zou zijn, maar het viel mee. Op zaterdagavond kon ik gewoon niet in slaap komen en om half 12 was ik eindelijk in slaap gevallen. Toen ik om half 5 wakker werd van iets, kwam ik erachter dat degene onder mij terug kwam van iets.. What the f*ck.. hoe dan.. mijn werkdag ging bijna beginnen en zij ging nu pas slapen.. Pff.. wat zijn Franse toch rare mensen soms..

Oké.. dit was niet helemaal ingaan op het onderwerp planning, maar ik moest dit verhaal gewoon even vertellen. (ik kon mijn magische 100 dagen grens niet beter beginnen toch? ) Dus nu komt eindelijk mijn planning voor het aankomende jaar. Ik blijf voorlopig hier werken en kan na de vakantie met mijn ouders gewoon weer terug komen. Zodoende is de planning als volgt..

11 November t/m 16 December = Werken
17 December t/m 5 Januari = Vakantie met papa en mama <3
6 Januari t/m 31 Mei = Werken

Daarna wil ik gaan beginnen aan mijn busreis voor ongeveer anderhalve maand om vervolgens misschien nog langs te gaan bij familie van mijn moeder in Australië. Maar dat ligt een beetje aan mijn centjes en of die familie het wel wil en of ik mijn visum dan kan regelen voor Australië en of ik mijn ticket zo om kan boeken dat ik dus langer in Australië ben. Maar als het allemaal kan en lukt zou ik nog ongeveer 3 á 4 weken naar Australië willen om vervolgens rond augustus weer thuis te komen.
We zullen zien hoe alles gaat lopen.. Ik kan in ieder geval nu gaan sparen, zolang ik hier werk en dat komt natuurlijk helemaal gelegen en dan gaan we zien of mijn plannen nogmaals veranderen of niet. Ik ben in ieder geval op het moment weer helemaal in mijn sas en gelukkig en zit weer vol goede moed voor wat komen gaat. Daarnaast ben ik natuurlijk wel wanhopig aan het aftellen tot papa en mama deze kant op komen. Precies vandaag duurt het nog 3 weken..

Dikke kus en knuffel vanuit Nieuw-Zeeland

P.S
Bedankt voor alle leuke reactie op mijn laatste blog, zo krijg ik een beetje inzicht op wie allemaal mijn blog lezen!