Zondag 17 September
Vandaag heb ik uitgeslapen, daar was ik wel aan toe zeg. Rond half 10 kwam ik mijn bed uit en toen kwam ik erachter dat mijn host family niet thuis was. Ik heb eerst maar eens lekker ontbeten en heb een beetje tv gekeken. Toen ben ik op Google maar eens gaan zoeken naar uitjes die ik kon gaan doen. Google is echt mijn grootste vriend hier in Nieuw-Zeeland Ik kwam er achter dat er een outlet store is met 100 winkels van de wat grotere merken hier in Nieuw-Zeeland. Deze geven ongeveer tot 70% aan kortingen. Daar wilde ik dus wel even een kijkje gaan nemen. Helaas voor mij, toen ik daar aan kwam, was er geen parkeerplek meer over, zelfs niet ergens in de buurt, dus ben ik maar weer omgedraaid naar huis. Eenmaal thuis besloot ik om mijn zwemspullen te pakken en naar het zwembad te gaan. Helaas voor mij (voor de tweede keer vandaag), was het zwembad gesloten voor renovatie. (Serieus.. Dit stond niet op de website vermeld!) En dus ben ik maar weer omgedraaid en heb ik er een relaxmiddagje van gemaakt. Beetje programma’s terug kijken enzo. Ongeveer een uur later kwam mijn host family weer thuis, ze waren naar de dierentuin geweest. In de avond was er de finale van The Block NZ op tv. (Iedereen kent de Nederlandse versie wel toch? House Rules NL, 4/5 koppels moeten hun huis verbouwen en aan het eind verkopen met de grootste winst?). Rond 9 uur heb ik nog met mijn ouders geskyped en daarna nog met mijn oudste zus en daarna nog met mijn jongste zus en uiteindelijk ben ik rond half 11 maar gaan slapen. Morgen staat er gewoon weer een nieuwe werkdag voor mij klaar.

Maandag 18 September
Vandaag stond er weer een nieuwe werkweek voor mij klaar. Omdat het bijna de hele dag regent en beide host kids een verkoudheid onder de leden hebben, hebben we een rustig dagje thuis gepland. We doen een paar spelletjes en bouwen een hut en wanneer de jongste op bed ligt hebben mijn oudste host kid en ik even een rustmomentje. Verder is er deze dag niet echt iets gebeurd, aangezien het steeds regende. Dus ik zou maar gewoon verder lezen

Dinsdag 19 September
Vandaag is mijn oudste host kid naar de kindy voor zijn eerste dagen. Na dat ik mijn host mom heb afgezet op het station, ga ik met mijn jongste host kid naar de moeder van mijn host mom. Gezellig op visite. Rond 12 uur gaan we weer naar huis, zodat mijn jongste host kid kan slapen. Ze is nogal verkouden, dus ze heeft de slaap wel nodig. Eenmaal thuis gaat ze niet zo makkelijk naar bed als normaal. Ze huilt voor 5 minuutjes en ik haal haar weer uit bed om te troosten. Daarna probeer ik het nog een keer, weer 5 minuutjes huilen, maar ze valt gelukkig toch in slaap en slaapt voor 3 uur. Mijn oudste host kid is ondertussen opgehaald van de kindy door de moeder van mijn host mom en is nog een middagje bij haar geweest. Rond 4 uur brengt ze hem weer thuis en vraagt ze hoe het met mijn andere host kid is. Ik vertel over de 10 minuutjes huilen (met tussenstop) en dat ze nu toch al 3 uurtjes slaapt. Ze kijkt een beetje vreemd, maar gaat naar huis. Rond half 6 komen mijn host parents weer thuis en ga ik lekker tekenen. Ik heb in het weekend een tekenblok en potloden gekocht en ik wilde dit toch weer op gaan pakken. Is toch een soort rustpunt voor mij, lekker tekenen .
Rond 8 uur ga ik naar bed, want ik ben echt heel erg moe en ben wel toe aan een vroeg avondje slapen.

Woensdag 20 September
Vandaag is mijn oudste host kid weer naar de kindy voor zijn tweede en laatste dag van deze week. De moeder van mijn host mom staat onverwachts op de stoep en vertelt mij dat ze de hele dag blijft, omdat ze met mij moet praten. Ik schrik hier natuurlijk wel een beetje van.. waar moet dat dan over gaan?

(Voor sommige is het aankomende stukje misschien niet leuk om te lezen, omdat ze er nog niet vanaf wisten. Maar er is mij verteld dat als je het moeilijk hebt, je juist niet met je eigen familie moet praten. Er is eigenlijk maar één iemand die er wel vanaf weet en ik ben diegene ook dankbaar voor het luisterend oor en de adviezen. Dus het kan zijn dat je dit misschien wel graag had willen weten via mij en niet via deze blog, maar bedenk dan dat ik dit voor mijzelf heb gedaan. Het is belangrijk dat ik problemen zelf kan oplossen. Zonder heimwee of iets te kweken. Op dit moment ben ik namelijk heel gelukkig hier en mis ik eigenlijk alleen het knuffelen met iedereen en mijn hondje! Dat wil ik eigenlijk voorlopig zo houden. Niet boos zijn dus! )

Terug naar het verhaal.
Omdat mijn jongste host kid tussen de middag niet wil slapen (dit komt alleen omdat de oma er is, dat voelt ze gewoon en ze wil natuurlijk daar bij zijn), stoppen we haar maar in de kinderwagen en gaan we lopen naar het café. Ik pak de auto en zal dan een stukje terug lopen, dit omdat we rond 1 uur mijn oudste host kid weer van de kindy op moeten halen. (eigenlijk zou mijn host mom mij een appje sturen, als mijn oudste host kid naar huis wou, maar de oma heeft besloten dat het 1 uur word en geen moment later). Op het moment dat ik terug loop richting de oma met mijn jongste host kid, gaan er allemaal gedachtes door mij heen. Waar wil ze over praten, moet ik weg, ik dacht dat alles goed ging, ik wil nog niet naar huis.. mijn gedachtes maken op dat moment overuren..

Eenmaal aangekomen bij haar begint ze maar meteen met ratelen. Eerst over de 10 minuten van gisteren. Dit is te lang en dit is slecht voor het kind en dit had absoluut niet gemogen. Ik probeer nogmaals uit te leggen, dat ik haar na 5 minuten heb getroost en dat het dus bij mekaar 10 minuten was en niet aan één stuk. Dit wil ze niet eens horen. Het had gewoon niet mogen gebeuren.
Daarna begint ze over, dat ik meer in huis moet doen, want haar ‘kindjes’ (mijn host family) zijn gestrest en dat moet ik oplossen, door meer in huis te doen. (Ik had met mijn host family afgesproken, dat de focus ligt op de kinderen en hen veiligheid en dat ik mij geen zorgen moest maken over het huishouden. Daarnaast doe ik echt wel wat, als ik zie dat de vaatwasser leeggeruimd moet worden of aangezet kan worden, dan doe ik dat. Ik was mijn eigen was en als ik zie dat er meer ligt, doe ik dat ook. Ik ruim aan het einde van de dag het speelgoed van de kinderen op en zorg ervoor dat de ouders in een opgeruimd huis thuis komen). Maar ja, de moeder van mijn host mom denkt dat ik niks doe en noemt mij zelfs.. nu komt het.. Lui!. Dat viel even als een baksteen binnen. Zij is niet 24/7 bij ons en kan dus helemaal niet zeggen dat ik niks doe.. ik was op dat moment boos en verdrietig tegelijker tijd. Boos, omdat ze mijn lui noemde en verdrietig, omdat ik echt dacht dat dit het einde van het au pair avontuur zou worden. Daarna zei ze, dat als dit niet verbeterde, dat ze een familie meeting wilde met iemand van de Dream au pair organisatie en als we daar niet uit zouden komen dat ik maar op zoek moest gaan naar een nieuwe familie, want ik zou wel een andere familie vinden en zij zouden wel een betere au pair vinden. Toen was ik natuurlijk nog verdrietiger dan eerst, want dit benadrukte het geen wat er door mijn hoofd spookte.. het einde van het au pair avontuur.

Ik kon wel janken, maar ik hield mijzelf even sterk, ik ga natuurlijk geen emotie tonen bij iemand die mij schijnbaar niet eens in de buurt wil hebben van haar ‘kindjes’. Eenmaal bij het café aangekomen, deed ze alsof er niks gebeurt was. Terwijl ik van binnen nog vocht tegen de tranen, zat zij rustig van haar thee te genieten. Eenmaal na de thee heb ik mijn oudste host kid opgehaald van kindy en is zij terug gelopen met mijn jongste host kid in de kinderwagen. Eenmaal thuis is ze daadwerkelijk gebleven tot mijn host mom thuis kwam. Ondertussen heeft ze mij nog even lopen commanderen, dat ik de was buiten op moest hangen en dat ik de nieuwe was aan moest zetten en dat ik het eten maar moest voorbereiden. Zij is ondertussen met mijn jongste host kid naar de dokter geweest. Eenmaal weer thuis was het kind natuurlijk heel zielig, want ze had 2 oorontstekingen en een keelontsteking. Begrijp me niet verkeerd, het is heel zielig, maar het kind rende gewoon lachend rond de hele morgen en middag, tot dat ze terug kwamen van de dokter.

Toen mijn host mom om 6 uur eindelijk thuis was, ging ze eindelijk naar huis. Ik had het wel even gehad, maar ik had nog een zwaar gesprek in de planning staan met mijn host parents. Na het eten en toen de kids op bed lagen, begonnen we aan het gesprek. Eigenlijk gaat alles heel goed volgens hun, de kinderen zijn veilig en blij en dat was prioriteit nummer 1!. Zij vonden dat ik misschien wel ’s avonds met het eten kon helpen, of dat ik er anders gewoon bij kwam staan en kwam kletsen. Ondertussen was ik al constant aan het huilen, niet hard, maar ik kon de tranen niet stoppen. Ik heb ze eerlijk verteld dat ik heel blij met hen ben en dat ik echt niet naar huis wilde. Daarna heb ik ook eerlijk verteld dat haar moeder al praatte over een familie meeting of een nieuwe au pair. Gelukkig was dat voor hen helemaal niet aan de orde. Zij zijn heel blij met mij en willen helemaal geen nieuwe au pair. Ik was ondertussen nog steeds aan het huilen. Rond 9 uur waren we nog steeds aan het praten, maar mijn host mom moest echt nog wat werk doen en dus praatte ik verder met mijn host dad. Hij benadrukte nogmaals dat ik echt niet weg hoef en dat ze heel blij met mij zijn. Uiteindelijk ben ik rond half 10 naar bed gegaan, maar ik kon niet echt de slaap vinden. Het zat mij gewoon niet helemaal lekker dat de moeder van mijn host mom er heel anders over dacht. En het ergste is nog, dat ze zo wie zo deze week elke dag er is. Ik zal hier echt aan moeten wennen denk ik. Maar hoe?

Donderdag 21 September
Vandaag was weer een rot dag.. Rond half 10 stond ze weer voor de deur.. het eerste wat ze zei was, sorry dat ik zo laat ben en het enige wat ik dacht was.. normaal als we naar de indoor speeltuin gaan, ben je hier ook pas om 10 uur, dus wat nou laat.. We vertrokken en nog steeds deed ze alsof er niks aan de hand was. Na dat we bij de indoor speeltuin geweest waren gingen we naar haar huis. Daar zijn we de hele dag geweest.. om kwart voor 5 bracht ze ons thuis, want om 5 uur zou mijn host mom thuis zijn. Ze wil mij gewoon niet meer alleen met die kinderen hebben denk ik. Ze heeft overigens de hele dag door die kids volgepropt met ijsjes. Al eten ze er 4 in een uur, ze vind het goed. Want ach die kindjes zijn zo zielig. Als ze één keer hoesten, zijn ze blijkbaar al ziek en hebben ze een zere keel, en daar helpen ijsjes zo goed voor. De kids hebben door de dag beide 7! ijsjes gegeten.. Dat is toch niet normaal.. toen ze mij en de kids dus eindelijk thuis had gebracht, wachtte ze tot mijn host mom thuis was. Daarna ging ze naar huis. Ze vroeg bij de deur nog (waar mijn host mom niet bij was) of ik het niet erg vond dat ze nu steeds de hele dag er is.. mijn gedachte schreeuwde: JA, DAT VIND IK ERG!, maar mijn mond zei: nee, hoor. Toen zei ze: ja, het is nou eenmaal hoe het nu moet zijn. Toen liep ze naar de auto en zwaaide ze als of er niks gezegd was. Ik ging naar binnen en moest even een momentje voor mijzelf hebben. Maar niet te lang, want om kwart voor 6 moest ik weer vertrekken om iemand op te halen. We gingen naar de glow in the dark mini golf avond. Toen ik haar eenmaal had opgehaald, vertelde ik haar het hele verhaal ook en ook zij vond het allemaal maar vreemd. Ze zei: het lijkt wel alsof ze jaloers is, dat ze voor jou als au pair hebben gekozen en niet haar als oppas hebben gevraagd. Na de mini golf avond zijn we samen nog naar de Mac Donalds geweest en daarna ben ik naar huis gereden. Eenmaal thuis ben ik meteen naar bed gegaan.

Foto’s van het minigolf parcours, er staan er nog meer in het fotoalbum.

Vrijdag 22 September
Vandaag begint de dag iets positiever, omdat ik weet dat mijn host mom ook thuis is. Ze werkt altijd vanuit huis op vrijdag. We moeten eerst naar de dokter voor mijn host mom, maar daarna gaan we naar.. je kan het al bijna raden of niet?.. naar haar moeder. Daar hebben we weer een hele dag doorgebracht. Ik heb er maar het beste van gemaakt en heb een lach gefaked de hele dag. Om 4 uur was ik blij dat mijn week erop zat. Eenmaal thuis heb ik het adres opgezocht van een shopping mall hier in de buurt. Daar ben ik heen gegaan en heb even geshopt. Fotolijstjes gekocht, 2 truien en stiften om mee te tekenen. In de avond ben ik naar de pizzeria gereden en heb ik een pizza gegeten. Jummy! Die was dus echt heel erg lekker! Rond 9 uur was ik weer thuis en ben ik meteen naar bed gegaan. Ik heb nog wat tv gekeken en ben daarna lekker gaan slapen.

Foto’s van de kleren en de fotolijstjes die ik heb geshopt:

Zaterdag 23 September
Vandaag weer een nieuwe dag, maar eigenlijk nog steeds geen goede. Want de moeder van mijn host mom heeft mij gisteren gevraagd of ik mee wou naar de dierentuin. Toen heb ik gezegd dat ik nog even zou kijken. Deze ochtend kreeg ik ‘gelukkig’ een berichtje van mijn host mom, dat haar moeder ziek was en dus niet naar de dierentuin kon met mij. (ik ben stiekem nog nooit zo blij geweest, dat iemand ziek was). Toen heb ik het adres opgezocht van een patisserie in Mount Eden. Ik ben wel benieuwd wanneer je hier een patisserie hebt. Toen ik daar aankwam was het tot mijn verbazing geen banketbakker, maar een gewoon café. Wel met de wat luxere gebakjes en belegde broodjes, maar dit was geen bakker. Zo vreemd.. Daarna ben ik weer richting huis gereden en heb ik nog even een tussenstop gemaakt bij het Nederlandse winkeltje. Daarna ben ik naar huis gereden en heb ik alvast een start gemaakt aan deze blog en ben ik geen bedenken wat ik morgen ga doen. Toen ik rond 6 uur een beetje op mijn telefoon aan het kijken was, bedacht ik mij dat er vanavond een concert is van The Vamps in Auckland. Daar wilde ik natuurlijk wel graag naartoe. Er waren nog kaarten beschikbaar, dus ik heb een kaartje besteld en ben rond kwart voor 7 richting Grafton gereden. Eerst nog even tanken en toen kwam ik er dus achter dat mijn telefoon bijna leeg was. Super balen natuurlijk, want dat zou betekenen dat ik niet zoveel foto’s en video’s kon maken. Eenmaal aangekomen bij het concert, stond er een mega lange rij voor de deur, maar gelukkig gingen de deuren snel open. Om half 9 begon het concert met Nomad als voorprogramma en om half 10 was daar dan eindelijk The Vamps. Wauw.. Mijn aller eerste concert ever en het was geweldig, ondanks dat ik alleen was. Helaas was mijn telefoon halverwege leeg, dus ik heb gewoon brutaal aan iemand gevraagd of die de filmpjes naar mij zou kunnen sturen. Ik heb haar mijn nummer gegeven en zij heeft mij gebeld, zodat ik haar nummer ook zou hebben. Toen ik alleen ’s avonds thuis kwam en mijn telefoon aan de lader legde, zag ik dat er niet binnen kwam van een telefoontje of iets, dus of.. ik heb toch een fout gemaakt in mijn nummer.. of hij heeft het gewoon niet gedaan. Ik hoop natuurlijk dat het, het laatste is en dat ze niet vergeet om mij de filmpjes en foto’s te sturen. We zullen zien, ik heb gelukkig wel zelf een paar foto’s en video’s kunnen maken, dus zit niet helemaal zonder.

En ow jah, vannacht gaat de klok een uurtje vooruit (zomertijd), dat betekent voor de mensen in Nederland dat er nu een verschil is van 11 uur. Dit duurt totdat bij jullie de klok een uurtje achteruit gaat voor de wintertijd. Dan is het verschil 12 uur. Om het allemaal maar lekker simpel te houden.

Extra
Nou dit was wel weer een lange blog.. deze was eigenlijk een beetje extreem lang, maar ik vind gewoon dat iedereen moet weten hoe het er hier aan te gaat. En dat betekent zowel de leuke als de minder leuke dingen.
In de blog hebben jullie al een aantal foto’s kunnen vinden van het minigolven en mijn shopavontuurtje, maar er staan er nog veel meer in het fotoalbum op deze site. Je kunt ze vinden onder het kopje Foto’s en dan onder Foto’s week 5.
Daarnaast waren er vragen over foto's van het huis waar ik woon, maar ik krijg het niet voor mekaar om ze op de site te plaatsen, dus ik zal alles op Facebook zetten in een album. Dus dan kan je de rest van de foto's en video's daar vinden

Bedankt voor het lezen maar weer en nogmaals sorry voor degene die het misschien liever via mij hadden willen horen!

Dikke kus en knuffels vanuit Nieuw-Zeeland!